موضوع: پیشگیری از غرق‌شدگی؛ ضرورت آگاهی، آموزش و مدیریت خطر

  جناب آقای دکتر، از نگاه علمی و بهداشتی، چرا غرق‌شدگی در اولویت مسائل سلامت عمومی قرار دارد؟ بر اساس گزارش‌های سازمان جهانی بهداشت، غرق‌شدگی یکی از ده علت اصلی مرگ‌های غیرعمدی در جهان است و کودکان و نوجوانان بیشترین قربانیان آن هستند. اهمیت موضوع در آن است که حدود ۹۰ درصد این حوادث با اقدامات ساده پیشگیرانه قابل اجتناب‌اند. بنابراین، پیشگیری از غرق‌شدگی نه تنها یک ضرورت انسانی و اجتماعی است، بلکه بخشی از تعهد ما نسبت به سلامت جامعه محسوب می‌شود.

  چه عوامل خطرساز در بروز غرق‌شدگی در کشور ما و به‌ویژه شهرستان پاکدشت بیشتر مشاهده می‌شود؟ شنا در محیط‌های غیرمجاز نظیر رودخانه‌ها و کانال‌های آبیاری، ضعف مهارت‌های فردی در شنا، ناآگاهی از جریان‌های آبی و بی‌توجهی به هشدارها از مهم‌ترین عوامل‌اند. علاوه بر آن، عدم نظارت کافی بر کودکان در محیط‌های آبی، حتی در استخرهای کوچک خانگی، می‌تواند در چند ثانیه حادثه‌ای جبران‌ناپذیر رقم بزند.

از منظر مداخلات بهداشتی، چه راهکارهایی برای کاهش آمار غرق‌شدگی پیشنهاد می‌کنید؟ نخست، ارتقای سواد سلامت جامعه از طریق آموزش عمومی در مدارس و رسانه‌ها اهمیت دارد. دوم، ایجاد زیرساخت‌های ایمن و استاندارد برای تفریحات آبی و ممنوعیت استفاده از نقاط پرخطر ضروری است. سوم، نظارت مستمر خانواده‌ها به‌ویژه بر کودکان و نوجوانان باید نهادینه شود. ما در شبکه بهداشت و درمان پاکدشت با همکاری سایر دستگاه‌ها، برنامه‌های آموزشی، کمپین‌های اطلاع‌رسانی و شناسایی مناطق پرخطر را در دستور کار داریم.

 نقش خانواده‌ها در چرخه پیشگیری از غرق‌شدگی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟ خانواده‌ها مهم‌ترین عامل پیشگیری‌اند. اگر آموزش مهارت‌های پایه شنا و آگاهی از اصول ایمنی در کنار آب از سنین پایین آغاز شود، بسیاری از خطرات کاهش می‌یابد. والدین باید بدانند که حتی لحظه‌ای غفلت، ممکن است پیامدهای جبران‌ناپذیری داشته باشد. در حقیقت، مسئولیت‌پذیری والدین ستون اصلی پیشگیری است.

به عنوان جمع‌بندی، چه پیامی برای جامعه دارید؟ پیام من این است که «پیشگیری، عقلانی‌ترین و انسانی‌ترین راهبرد است.» با آموزش، آگاهی و مراقبت، می‌توانیم از بسیاری از مرگ‌های خاموش جلوگیری کنیم. هیچ هزینه‌ای سنگین‌تر از از دست دادن جان عزیزان نیست.